Ik heb een blogprobleem. Een verschrikkelijk onorigineel blogprobleem trouwens, ik weet zeker dat alle bloggers onder mijn lezers dit wel zullen herkennen. Het heet: al je waanzinnig fantastische ideeën vergeten.
Vroeger trapte ik hier heel vaak in. Dan lag ik in bed, al bijna in slaap, en dan kreeg ik ineens een geweldig idee voor een blog. Zó geweldig dat ik er spontaan weer klaarwakker door was. Dat idee had dan ook nog eens een clou en een leuk woordgrapje in de titel. Omdat ik het al helemaal uitgedacht had, hoefde ik het ook niet op te schrijven. Want zo’n goed idee onthoud je wel, toch?
Nou, niet dus. Maar dan ook écht niet. Als je in een gesprek iets belangrijks wilt zeggen, maar het je ineens ontglipt, schiet het je later vanzelf wel weer te binnen – zeker als het echt belangrijk was. Maar die ideeën voor mijn blog? Nee. Die zijn gewoon echt voor altijd heel erg weg.
Daarom ben ik na jarenlang bloggen maar overgegaan op het opschrijven van mijn blogideeën in mijn telefoon. Dit hoef ik niet heel uitgebreid te doen – meestal is één woord wel genoeg om mijn hele in mijn hoofd geschreven blogpost, inclusief woordspelingen, terug te krijgen. En soms schrijf ik alleen maar een heel dubbelzinnige zin op, omdat die toevallig in die blog in kwestie voor zou komen, en omdat het opschrijven van een rare zin in plaats van het onderwerp voelt als een inside joke met mezelf. Ik hoef alleen maar die regel te lezen, en alles komt meteen weer terug.
Nou ja – meestal dan. Want op dit moment staat er een zin in mijn lijstje die me totaal niets zegt. Ik ben veel te oud voor dit soort ongein. Ja, dat is die zin. Niet dat ik te oud ben om na te denken over waar ik in godsnaam een blog over moet schrijven, zó oud ben ik nou ook weer niet. Ik vind mezelf dus ergens anders te oud voor. Maar waarvoor, in godsnaam? Om nog maar weer eens door te studeren? Te luisteren naar de Griezelbus-musical? Instagramfoto’s van knappe mensen te bekijken in de hoop dat ik er zelf net zo knap door word? Weekenden bij mijn ouders doorbrengen (even serieus ja, ik vraag me dus af wanneer het echt niet meer kan? Weet iemand dat)?
Ik heb dus geen idee waar ik mezelf te oud voor zou moeten vinden. Als iemand anders meer inzicht heeft in de kinderachtige dingen die ik allemaal doe, dan hoor ik het graag. Misschien heb ik dan weer mteen een leuk nieuw blogonderwerp.
