Monthly Archives: May 2013

acte de présence

Vandaag had eigenlijk één van mijn vele half afgeschreven blogposts online moeten komen, maar ik vond het tijd voor een huishoudelijke interventie. Een tijdje terug schreef ik dat ik een ‘faalblogger’ was, en dat ben ik nog steeds. Niet alleen omdat ik berichten zoals deze online durf te gooien, maar ook omdat ik in vrij korte tijd van ‘om de dag bloggen’ naar ‘bijna nooit bloggen’ ben gegaan.

Het is niet dat ik niets meer te vertellen heb nu ik in Nederland woon; ik heb gewoon geen zin meer om achter de computer te zitten. In Parijs was bloggen zo’n beetje het enige dat ik met mijn laptop deed, voor studeren gebruikte ik papier en werken deed ik niet. Hier studeer en werk ik voornamelijk online. Daarna heb ik het ook wel weer gehad met schermpjes.

En dan nog iets: ik heb het dus best wel druk. Ik snap niet dat er mensen zijn die en studeren en werken en sporten en bloggen en socializen en dan nog een of andere stomme hobby hebben waarvan ze foto’s plaatsen op Instagram, zoals moodboards maken of als vrijwilliger werken bij een geitenboerderij. Ik geloof nooit dat iemand echt tijd heeft voor al die dingen – ik denk altijd maar dat diegene een studie van niets doet en geen vrienden heeft. Maar misschien ben ik gewoon slecht in tijdmanagement en heeft iedereen behalve ik het helemaal voor elkaar.

Ondertussen doe ik dus van alles, behalve bloggen. Ik ben aan het trainen voor de 10 km bij de Ladiesrun (daarover later meer). Ik zie scheurtjes ontstaan in mijn rotsvaste feministische overtuigingen (daarover later meer). Ik heb al jullie muzieksuggesties uitgeprobeerd – sommige bevielen me erg goed. Helaas ben ik ook per ongeluk fan geworden van Indochine, waar ik me erg voor schaam omdat ik Indochine niet cool genoeg vind.

Oh, en ik heb een  Instagramaccount aangemaakt. Heb heel lang getwijfeld of dit nou wel verstandig was, want ben als de dood dat ik dadelijk óf alle leuke momenten zou verpesten door het per se vast te willen leggen, óf het het zou lijken alsof ik geen leuk leven heb. Uiteindelijk heb ik bedacht dat ik mijn account ook gewoon kan verwijderen als blijkt dat ik het niet kan handelen. (“Jezus Lisa, neem het toch niet zo serieus” ik weet zeker dat jullie het deep down ook allemaal doen)

Maar goed, ik wilde in deze blog eigenlijk een punt maken,  en dat was: ik zal voortaan weer twee à drie keer per week iets online zetten.
Dit denk ik al vier weken lang, maar goed, als ik het alleen tegen mezelf zeg, gebeurt er kennelijk niet zoveel. Bij dezen: als ik het niet doe, mogen jullie propjes naar me gooien.

17 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen, internet, tijdmanagement

gefeliciteerd mama june en sugar bear

Ik heb maar een paar afleveringen van realityserie Here comes Honey Boo Boo gezien. Ik vond deze serie ontzettend vermakelijk, maar ik hield er ook altijd een vies gevoel aan over. Niet alleen om de ranzige gewoontes die de familie er op nahield (gezinsspelletje: doe een blinddoek om en raad wiens adem in je gezicht wasemt), niet alleen om de sketti (hun favoriete gerecht; spaghetti met boter en ketchup. En dat vonden ze dan nog best gezond).

Mijn weerzin lag meer bij het feit dat ik het raar vond om ervoor te gaan zitten kijken hoe een arme familie de jongste telg voor ontzettend veel geld naar pageant-wedstrijden stuurt, verschrikkelijk onverantwoordelijk leeft en ook nog eens te lomp is voor woorden. Want dat is waar het om gaat: kijken naar lompe mensen en zelf ineens het gevoel hebben dat je ontzettend intelligent en gecultiveerd bent. Een beetje zoals met Oh oh Cherso, maar dan zonder geld voor cocktails, en met een wat jongere cast; vier van de zes (later vijf van de zeven) gezinsleden zijn minderjarig.
Er is ook nog ander verschil met Oh oh Cherso: ik vind deze mensen leuk. Echt. Ze lijken zoveel plezier met elkaar te hebben, zoveel van elkaar te houden en ze doen ook nog eens allemaal spelletjes met z’n allen. Maar ja, het is en blijft natuurlijk een realityserie, en aan mensen in een realityserie moet je niet al te gehecht raken, want je wordt van alle kanten bedrogen. Ik kan me er weinig bij voorstellen dat deze mensen iets acteren, maar goed, ik wil het liever niet al te serieus nemen. Dus kijk ik het maar niet meer.

Stiekem werd in vanochtend toch wel heel blij toen ik op internet las dat mama June en Sugar Bear (alleen de biologische vader van HBB, maar wel een ‘vaderfiguur’ voor al die meisjes, snik snik) hun liefde bezegeld hebben op hun karikaturale Redneck-trouwerij. Gefeliciteerd, jongens! Dat julie nog maar lang en gelukkig mogen leven en veel leuke spelletjes mogen spelen. Vanavond eet ik sketti ter ere van jullie.

14 Comments

Filed under film en teevee