Foto: Muh Vadur
Of: even over mijn uitwisseling-die-nu-echt-al-heel-lang-voorbij-is zeuren hoor.
- Gisteren was ik tijdens het lezen van een Duitse tekst in het Frans aan het whatsappen met een Duitse vriendin die nog steeds in Parijs woont en soms in het Nederlands op mijn blog comment. Nu klinken we echt vet internationaal maar helaas snapte ik niets van die Duitse tekst.
- Frans spreken gaat me nog steeds bijna net zo ‘makkelijk’ af als toen ik nog in Parijs woonde. Wat wel achteruit is gegaan; mijn vermogen om Frans te luisteren. Zoals jullie weten, praten die lui razendsnel en is het behoorlijk moeilijk om woorden uit zinnen te ontwarren. Na een tijdje in dat land te wonen ontwikkelde ik daar een soort antenne voor en kon ik tenminste taaluitingen uit die brij trekken. Die antennes zijn nu weer verdwenen.
- Daar kwam ik achter toen ik naar de CAF belde. CAF is een organisatie die mij (schandalig veel) huursubsidie moet geven. In Parijs heb ik keer op keer opnieuw formulieren moeten sturen, omdat ze telkens toch nóg een ander document nodig hadden. Nadat er een hoop brieven heen en weer waren gegaan, werden ze eindelijk stil. Alleen werd er maar niets op mijn bankrekening gestort. Toen ik daarover belde, werd ik drie keer opnieuw doorverbonden want niemand begreep waar het mis ging, en drie keer snapte ik behalve deze boodschap niets van wat ze verder allemaal ratelden, maar uiteindelijk bleek ik nog geen geld gehad te hebben omdat iemand was vergeten een formulier te ondertekenen. Dat is nu geregeld, geloof ik.
- Ik moet dus op zoek naar een F. kanaal op mijn tv. Die laat ik dan de hele dag aanstaan zodat ik weer gewend raak aan die klanken.
- Ondertussen luister ik maar veel F. muziek. En sla eens een F. boek open.
- F. tijdschriften zijn 1000000 keer zo makkelijk als één dun simpel boekje. Ach ja, de inhoud van wijvenbladen is een soort van universeel.
- Het is te hopen dat jullie het niet irritant vinden dat ik zo veel praat over F. praten – ik probeer mijn taalvaardigheid nog steeds te verbeteren, en verder heb ik nu eenmaal niet zoveel hobby’s.
- Ik heb best wel een beetje heel erg de behoefte om terug te gaan.
- Gek genoeg voelde ik dat verlangen niet eens zo zeer bij het kijken van Midnight in Paris (hoewel ik er niet echt met mijn hoofd bij was) maar wel heel erg toen ik vanochtend iemand de naam François Mitterrand hoorde zeggen. Mijn universiteit lag naast het de bibliothèque François Mitterrand. Ik kwam zo vaak langs het best wel bijzondere bouwwerk, waar ik voorheen overigens nog nooit van gehoord had. Daarom voelt het zo echt, denk ik. Echter dan de bruggen. Hoewel er bij die bibliotheek ook wel een gave brug was.
Foto’s: Muh Vadur
