Nu mijn afscheid van Parijs met grote sprongen nadert (nog maar vijf nachtjes!), raak ik lichtelijk in paniek. Ik wil nog zoveel doen! Zoveel zien! En ondertussen nog zoveel klusjes opknappen!
Ik herinnerde me ineens dat ik, voordat ik hier kwam wonen, had bedacht dat ik graag een schilderijtje wilde kopen, ergens op straat, iets niet te kitsch en voor niet te veel geld, maar ik heb geen zin om ernaar op zoek te gaan. Andere souvenirs? Heb ik dingen nodig? Ik heb het gevoel dat ik iets mee moet nemen, maar ieder iets wekt weerzin op. Ik denk dat ik te veel boeken over opruimen en weggooien heb gelezen – ik vind alles toch maar troep. Dat is op zich een goede en ruimtebesparende eigenschap, maar soms, nou ja, soms toch wel een beetje jammer.
Gelukkig is Parijs maar tweeënhalf uur Thalys van Nederland. Als ik later nog besluit dat ik per se iets materieels wil hebben, kan ik zo teruggaan om het te halen en doen alsof ik het al lang had.
Ik kan ook gewoon teruggaan om koffie te drinken. Dat is misschien beter.
