Monthly Archives: August 2012

of je frans ken

Er is één vraag, één vraag die praktisch ieder persoon dat ik wel of niet ken de laatste maanden aan me heeft gesteld.
Maar spreek je dan zo goed Frans?
“Ja nee ja nee ja nee,” antwoord ik dan telkens opnieuw, “Ik weet het niet, weet je, op zich wel, maar ook niet echt.”

Ja, met dat antwoord kunnen jullie ook niet zo veel, dat begrijp ik, maar ik weet geen eenduidiger antwoord. Wel kan ik een kleine specificering geven van mijn Franse skills tot nu toe:

– Ik kan met mijn Belgische collega een gesprek voeren over hoe zenuwachtig ik wel niet ben voor het feit dat ik dadelijk de hele dag Frans moet spreken (maar als ik het dan wel hebben over een geel briefje, zeg ik wel: une note pas rouge… pas vert pas bleu mais…)
– Ik kan er tijdens het bestuderen van een menukaart achter komen of de gerechten wel vegetarisch zijn (maar dan vraag ik het voor de zekerheid toch even na)
– Ik kan Franse vrouwenbladen lezen (maar volgens mij kan ik dat ook wel in het Noors, al die bladen zijn hetzelfde)
– Ik kan zonder al te veel op te moeten zoeken een e-mail schrijven naar de uni (maar voordat ik hem verzend zoek ik alsnog alles op omdat ik bang ben dat ik zoveel grammaticafouten heb gemaakt dat ik per direct toch niet ben toegelaten)
– Ik kan mijn huurcontract begrijpen en de juiste vakjes op de juiste manier invullen (maar dan vraag ik achteraf toch of mijn moeder het na wil kijken)
– Ik kan mijn levensverhaal aan Bruno Pelletier vertellen (maar ik ben hem nog nooit tegengekomen)

Snappen jullie nu dat het me niet lukt om een eenduidig antwoord te geven?
Over negen dagen word ik er helemaal ingedompeld. Ik ga er vanuit dat ik, na enige stress, frustratie en wat heimwee, de taal wel onder de knie krijg. Of zoals een collega die ook in Parijs had gestudeerd me vertelde:
“De eerste maand was ik alleen maar aan het huilen, maar uiteindelijk had ik alleen maar achten.”

Dat klinkt veelbelovend, vooral als je bedenkt dat de collega in kwestie voor haar uitwisseling geen enkel woord Frans sprak. Dan moet het voor mij ook wel te doen zijn, toch?

24 Comments

Filed under studie in buitenland

een sentimenteel blogje over Tom Cruise

Vroeger, toen ik nog Heel Anders en Zo Niet-Mainstream was, had ik een hekel aan alles dat populair was. Zo ook aan Hollywoodsterren als Tom Cruise en Brad Pitt. Omdat anderen ze leuk vonden, vond ik ze stom, zelfs al had ik misschien nog nooit een film met deze acteurs gezien.

Dat veranderde toen ik zes jaar geleden voor het eerst Interview with the vampire zag. Deze gebeurtenis, die ik nog steeds beschouw als een live changing event op microniveau (hé, ik was vijftien en ik zat de hele dag binnen, wat wil je anders) (nee, nu doe ik te schamper). Maar goed, dus, anyway, ik vond deze film fantastisch. Zo sfeervol, zo tragisch, ik had nog nooit zoiets gezien. En dat werd dan gedragen door een zekere Tom Cruise en Brad Pitt. Korte samenvatting: blonde vampier (Cruise) bijt depri brunette (brunet?) (Pitt). Samen leven ze het vampierleven, maar BP heeft moeite met het doden van mensen. Om hem zijn zinnen een beetje te laten verzetten, geeft TC hem een dochter; wist hij veel dat een kind nu eenmaal niet alle relatieproblemen oplost.

Nu Tom Cruise irl zijn derde vrouw heeft weggejaagd, wordt er weer volop gespeculeerd over zijn vermeende homoseksualiteit. Ooit las ik ergens dat Cruise voor het filmen van IWTV heeft geëist dat alle ‘gay stuff” uit het boek van Anne Rice, waarop de film gebaseerd is, eruit zou worden gelaten. Wellicht is dit verzonnen, anders hebben de filmmakers behoorlijk slecht geluisterd: als bovenstaand plot al niet gay genoeg klinkt, zou je ze eens naast elkaar moeten zíen.

Inmiddels zijn de geruchten dat Tom Cruise toch echt meer van mannen houdt zo hardnekkig, dat zelfs ik begin te twijfelen of hij wel de waarheid spreekt over zijn geaardheid. Niet dat ik begrijp waarom hij hierover zou liegen: wie kan hem wat doen, hij is steenrijk! Daarbij heeft tegenwoordig iedereen behalve ik een hekel aan hem, dus hij kan er hooguit populairder op worden. En zo niet, nou, dan hoeft hij tenminste niet meer met mensen op wie hij niet eens valt te trouwen.
En om die reden hoop ik eigenlijk dat hij wel hetero is.  Niet omdat ik graag mevrouw Cruise nr. 4 wil worden, maar omdat het anders zou betekenen dat hij de helft van zijn leven iemand heeft  moeten spelen die hij niet was. Dát is pas tragisch.

17 Comments

Filed under rare wereld