Weet je wat het rottigste is aan een blog bijhouden? Dat je altijd, overal, op zoek bent naar onderwerpen om over te schrijven, immer paraat staat om gebeurtenissen alvast in je hoofd uit te typen tot gevatte blogposts van minder dan vierhonderd woorden. Tegelijkertijd kan ik er zelden over schrijven als er écht iets gebeurt. Omdat het geheim moet blijven, van mij of van een ander, voor iedereen bestwil in het algemeen. Want je kunt niet alles het internet opslingeren, hè.
Hetzelfde geldt, enigszins, voor Twitter. Nu ben ik sowieso meestal te lui om mijn telefoon erbij te pakken om iets te delen met mensen die zelden reageren, maar als ik iets leuks kwijt móet, kan dat gewoon. Als ik het heel graag wil hebben over dat er iets mis is met mijn grootouders, of als er wat woensdag gebeurde gebeurt, dan kan dat niet. Sommige mensen zetten RIP-berichtjes op Twitter. Die mensen veroordeel ik niet, maar ik kan het niet, ik krijg het niet uit mijn vingers.
Nu lijkt dit niet zo’n groot probleem. Delen kan op tig andere manieren; naar mijn vrienden whatsappen is privé, bellen is bijna gratis en ik weet nog steeds hoe je face-to-face moet communiceren. Daarnaast heb ik nooit de wens gehad om mijn blog en twitteraccount een goede afspiegeling van mijn leven te laten zijn. Je hebt bloggers die hun lezers ‘een kijkje in hun leven willen geven’ en dat is prima, maar dat verlangen heb ik nooit gevoeld. Ik wilde altijd stukjes schrijven over onzin en mijn mening opdringen, lekker dik aangezet en soms met dingen erin die helemaal niet waar zijn maar voor het verhaal nu eenmaal beter uitkomen.
Dus die rotdingen hoef ik niet met jullie te delen. Gevoelsmatig niet, niet volgens mijn blogbeleid. Maar toch is het moeilijk. Het voelt zo oneerlijk om jullie, met wie ik door mijn en jullie blogs zo veel en toch zo weinig deel, en jullie stille lezers die ik niet kan identificeren maar wel kan tellen, niet te laten merken wat mij nu écht bezig houdt. Niet oneerlijk voor jullie, maar vooral voor mezelf. Soms lijkt zowel delen als niet-delen even kwalijk.
