Ho ho ho, voordat je aan Het Echte Gedeelte gaat beginnen: dit is geen afzeikblog. Zo lijkt het dadelijk wellicht wel een beetje, maar hé, ik ben oprecht nieuwsgierig. En oké, een tikkeltje schijnheilig.
HET ECHTE GEDEELTE
1. Mensen die sommige blogposts als ‘column’ taggen. Het enige verschil met hun andere stukjes is dan dat het iets langer is en iets meer een clou heeft. Maar wat de enige blog nou een column maakt en de andere niet? Zijn blogs sowieso niet altijd slecht geschreven columns? Kan iemand het me ajb uitleggen?
2. Vlogs. Gewoon niet. Waarom? Wat heeft het voor meerwaarde? Okee, als je niet zo goed kunt schrijven maar wel heel knap bent en op deze manier lezers wilt trekken, you go girl/boy. Maar meestal is dat niet zo en zijn ze gewoon gênant. Zeker als de maker zegt: “Eeeeeeuuuuuh ja het leek me wel ‘s leuk om weer ‘s te doen want eeeuh ja ik had het al heel lang niet eeuh gedaan maar eeeuh ik heb eigenlijk niet zoveel te vertellen.”
3. Mensen die filmpjes zonder tekst erbij plaatsen en denken dat dat oké is. Van een leuk liedje, bijvoorbeeld. Want eeeuh. Heb je niet door dat het niemand iets kan schelen? Kijk, als je er nou een stukje bij schrijft, waarom het zo’n awesome nummer is, okee, dan is 10% misschien geïnteresseerd. Of als je een muziekblog hebt en je lezers enkel voor jouw excellente smaak komen. Maar anders, nee. Ik weet dat het verleidelijk is om te doen, ik geef er ook wel eens aan toe omdat ik het zo graag met jullie wil delen, maar echt, hou je in. Of post het op Twitter. Is het eerder weg.
Ik wou ook dat het anders was. Ik wou ook dat iedereen megageïnteresseerd was in alle liedjes waar ik diepe zielsconnecties mee heb (ja, die heb ik), maar zelfs mijn trouwste lezers klikken het weg. Of zoals een ex-collega zei toen ik haar laatst tegenkwam op een metrostation: “Ik lees je blog nog altijd hoor! Maar weet je wat ik nou niet snap? Die filmpjes.”
En hoe vaak post ik nou een filmpje?
Kun je nagaan.
