Mijn moeder kan zich intens ergeren aan vrij onschuldig lijkende zaken. Het is één van de weinige eigenschappen die ik van haar heb geërfd, maar wel één eigenschappen die zich het duidelijkst manifesteert (daarom ben ik ook feminist geworden). Mijn aangeboren ergernis kwam pas weer naar voren toen ik een Beau Monde las – ja, ik lees de Beau Monde – waarin een BN-er beweerde dat toeval onmogelijk was, omdat zij toevallig een Rode Draad in haar leven zag. Die rode draad heette ‘bloemen’. Ze was namelijk altijd gek op bloemen en nu had ze haar eigen bloemenlijn.
Persoonlijk vind ik niets naïever en egocentrischer dan ‘niet geloven in toeval’. Als je theologische redenen hebt: oké. Maar als je als ongelovige nog steeds durft te denken dat de kosmos een plan voor jou heeft, alleen maar omdat er steeds bloemen opduiken waar jij komt? Ten eerste: wat voor faking plan is dat nou weer, en ten tweede: waarom voor jou wel en voor de rest niet? Hoe zit het dan met jongeren die sterven voordat ze de middelbare school hebben afgemaakt, is hun plan soms al voltrokken? En kinderen die met zuurstofgebrek worden geboren en daarom hun hele leven afhankelijk blijven, dat is zeker ook geen toeval? Je leest wel eens in andere tijdschriften dat hun papa’s en mama’s er iets van leren, dat ze meer kunnen genieten van kleine dingen enzo. En al die mensen die opstaan en slapen gaan met honger of oorlog? Wat is het plan voor deze mensen – dat ze zien dat niet alles in het leven altijd maar meezit? Of beter gezegd: is dat dan de les die we er in het westen uit moeten trekken, een lesje dankbaarheid?
Dan zit er zeker ook een goede reden achter waarom wij die uitverkorenen zijn en niet zij. Als toeval dan toch niet bestaat.
Misschien trek ik het nu wat ver door; het was tenslotte een vrij onschuldige opmerking van een gezegend persoon. Zit ik me weer kwaad te maken omdat ze gewoon zin had om over bloemen te schrijven. De naïviteit van de opmerking blijft echter knagen – misschien omdat ik me juist zo goed kan ergeren. Maar hé, zo ben ik nu eenmaal geboren. Daar kan ik niets aan doen. Dat is toeval. En anders is het een plan.
