Morgen is het Pasen; het einde van de vastenperiode. Ja, vandaag is de laatste dag van die lange, lange tijd van bezinning en soberheid, van die maand waarin ik niet meer zo veel zou internetten, zoals ik plechtig beloofde op mijn bloedeigen weblog.
Hoe me dat is afgegaan? Nou. Ja. Haha. Niet zo goed.
Het is niet dat ik zó verslaafd ben aan internet. Het is meer dat comments bij Youtube-filmpjes zo interessant voor je algemene ontwikkeling zijn, dat Twitter belangrijk is om op de hoogte te blijven van leuke dingen zoals concerten en dat je, als je maar lang genoeg van blog naar blog gaat, op pareltjes stuit.
Daarnaast waren er twee dingen grondig mis met mijn nobele voornemens:
1) Ik begon pas op de tweede dag van de vastenperiode. Dan kun je het net zo goed niet doen.
2) Ik heb mezelf helemaal geen concrete doelen gesteld. Alleen maar semi-doelen als: “een beetje blog en een beetje Facebook, tenzij het heeeeeel leuk is”. Dan is het al snel heel leuk.
Gelukkig is het niet alleen maar kommer & kwel en een verdiend geknakt zelfvertrouwen hoor, ik heb wel het idee dat ik iets minder tijd heb besteed aan het bezoeken van stomme sites dan de maand hiervoor. Er is dus progressie, al is het slechts een procent of tien. Ah ja. Ik ga nu maar op dezelfde voet door; echt afzien was het toch niet. En volgend jaar ga ik op een beetje een normale manier vasten. Sober eten, en zo. Ik denk dat dat me veel beter af zal gaan.
