Ik heb Frank Turner één keer live gezien. Dat was op Lowlands 2011 en ik vond het zo vet dat ik dolgraag naar een ‘echt’ concert van hem wilde. Helaas was zijn eerstvolgende bezoek aan Nederland uitverkocht voordat ik erachter kwam dat er überhaupt sprake was van een optreden. Lang hoefde ik niet te treuren, want al snel werd bekend dat hij op 5 april in Paradiso zou spelen. Dat is nu dus morgen. Deze keer heb ik mijn kaartje al lang en breed binnen, maar… blijkbaar is dit concert (nog) niet uitverkocht! Dat kan dus niet, hè.
Daarom geef ik vijf redenen waarom jullie die kaartjesvoorraad alsnog moeten opkopen en morgen lekker mee naar Paradiso moeten gaan:
1. De fijne muziek (du-huh). Als ex-punker-en-nu-folkmuzikant (ik heb dit ook niet verzonnen hoor) klinkt hij superchill en zijn nummers vragen je om mee te blèren. Ook als je de muziek nog niet zo goed kent. Zonder het af te willen schilderen als iets simpels: je hebt nu eenmaal muziek die je vaak moet horen voordat je het kunt waarderen, maar bij Frank Turner is dat niet zo. Die is namelijk meteen leuk. Is ook een kunst!
2. Hij is beminnelijk. Be-min-ne-lijk. Op Lowlands wilde hij op een gegeven moment dat iedereen meezong: en met ‘iedereen’ bedoelde hij ook de technici en de mensen van de beveiliging. “En ook de plus ones,” zei hij “De mensen hun vrienden gezelschap houden en geen idee hebben wat ze hier nu eigenlijk doen.” We moesten om onze hurken gaan zitten, om op een gegeven moment allemaal tegelijkertijd weer op te springen. “Maar pas goed op elkaar,” waarschuwde hij, “zorg dat je elkaar niet bezeert.” Aaaaaaww!!!
3. Zijn teksten werken zeer verhelderend; Frank is goedkoper dan een psycholoog. “You’re not as messed up as you think you are, your self-absorption makes you messier,” zingt hij bijvoorbeeld. Zijn nummers zijn vaak verhalend, en immer doorspekt van scherpe analyses.
4. Ik ben er ook?
5. Zie hierboven. En deze. Deze. Hier, deze. Ga zo maar door.
