Monthly Archives: January 2012

but oh no, not me

“Het lijkt erop dat je nog geen abonnementen hebt,” vertelt YouTube me en laat een lijstje met voor mij potentieel interessante kanalen zien. Ik krijg bijna zin om te gaan vloeken, maar dat doe ik niet, want 1) dat zou een beetje overdreven zijn en 2) daar heb ik de energie niet voor.

Waarom moet een mens toch zo veel? Of ligt het aan mij, moet ik me gewoon leren afsluiten voor dit soort hints? Ooit werd mij verteld dat ik geen tijdschriften moest lezen, omdat die continu verwarrende boodschappen doorgeven. Je moet investeren in een luxe tas, je moet foundation uitproberen, oh en blijf vooral jezelf!
Deze waarschuwing lachte ik destijds honend weg, maar nu weet ik het niet meer zo zeker of ik me niets aantrek van iedereen die iets van me moet.
Niet dat ik een designerbag wil. Of foundation. Te veel gedoe. Maar ik ben wel bijna geneigd om YouTube-kanalen te volgen, terwijl het enige dat ik uit mezelf op die website wil doen het bekijken van Patrick Wolf-optredens is.

Op dit moment heb ik zo genoeg van alles en iedereen dat ik met het idee speel om de samenleving te verlaten en zelfvoorzienend te gaan leven in Mongolië of zo (volgens mij is dat de enige plaats waar het nog kan. Oh nee, je hebt ook Alaska nog), maar volgens mij zou ik me dan enorm gaan vervelen. Wat zou ik in godsnaam de hele dag moeten doen zonder internet?

23 Comments

Filed under leven

la maladie de l’écriture

Onlangs las ik een interview met de Franse schrijfster Amélie Nothomb. Nothomb schrijft wel drie boeken per jaar, waarvan ze er vervolgens eentje laat publiceren. Dat lukt alleen maar omdat ze gek is. Zo staat ze iedere dag om vier uur op, zet een pot belachelijk sterke zwarte thee en gaat urenlang zitten schrijven voordat ze eindelijk iets mag eten. Pas om één uur ‘s nachts gaat ze weer slapen. De korte nachten breken haar, geeft ze toe, maar het moet wel: op geen ander tijdstip dan vier uur ‘s ochtends raakt ze zo in schrijftrance en op geen ander tijdstip dan één uur ‘s nachts is haar hoofd leeg genoeg om te kunnen rusten.

Terwijl ik het artikel las, herinnerde ik me ineens dat ik een paar jaar eerder ook een interview met deze mevrouw had gelezen. Hiervan was ik destijds zo onder de indruk dat ik een citaat uit dat interview op mijn toenmalige blog (r.i.p.) had gezet. Het was iets van “Als ik een dag niet schrijf, voel ik me verscheurd” of iets dergelijks dramatisch.

Hoewel haar schrijflust en discipline (en haar slaapgebrek!) me nog steeds fascineren, weet ik niet meer zo goed waarom ik dit destijds met koeienletters op mijn blog had gezet, want ik herken mezelf er niet zo in. Als ik een dag niet schrijf, voel ik me prima. Misschien was het omdat ik me zelf erin wílde terugzien. Omdat ik stiekem ook maniakaal en obsessief en productief wil(de) zijn. Het enige wat ik de hele dag doe, is huiswerk maken en feministische blogs lezen. Ja, daarmee verdien je geen cultstatus.

Dat ik opnieuw een interview met de schrijflust zelve tegenkwam terwijl ikzelf een paar jaar later nog steeds geen spat verbeterd ben, is pijnlijk confronterend. Ik denk dat ik maar eens wat meer mijn best moet doen – om te beginnen met drie uur slaap per nacht. Dan weet ik in ieder geval zeker dat ik gek word.

29 Comments

Filed under boeken, mensen

verloren schaapjes on fire

Vanochtend stond ik op het punt om te beginnen aan mijn huiswerk (lees: ik keek een filmpje op Youtube) toen er op mijn deur werd geklopt. Voor mijn deur stonden twee oudere vrouwen die vroegen of ik over hoop en geloof wilde praten.
Omdat ik een deadline moest halen bedankte ik hen en ik voegde eraan toe dat ik anders best had gewild. Zij antwoordden dat ze wel een afspraak met me wilden maken, maar dat vond ik nou ook weer niet nodig. Naïef als ik ben vroeg ik hen van wat voor kerk ze eigenlijk waren, zij vroegen mij wat ik voor studie ik deed en de oudste van de twee zette vervolgens uiteen waarom ze het Nederlands zo’n lelijke taal vond. Toen lieten ze me alleen en keek ik het filmpje af, om daarna echt aan mijn presentatie te werken.
Ik vind het best jammer dat ik geen tijd had, ik had wel wat vragen willen stellen. Bijvoorbeeld of ze denken dat Jezus niet-Jehovahs die geloven (katholieken, protestanten of zo) wel kan horen als die bidden. Of de HERE de ‘net-niet-juiste-kerken’ beter vindt dan helemaal géén kerken. Hoe ze in godsnaam droge ogen kunnen hebben bij het idee dat bijna de gehele wereldbevolking zal branden. Waarom God überhaupt nog steeds mensen maakt, als ze maar een minieme tijd op aarde mogen rondlopen voordat ze tot in de eeuwigheid de meest verschrikkelijke folteringen moeten ondergaan. Waarom kerken aan goede doelen doen – het leed wat mensen op aarde meemaken valt toch in het niets met wat mensen in het hiernamaals moeten doormaken? Ik  wil dolgraag weten hoe het kan dat gelovigen niet zwaar depressief zijn met al die nooit-ophoudende onrecht.
Maar ik ga geen afspraak met ze maken. Dat zal beide partijen alleen maar teleurstellen, en één van deze kampen zal zwaar depressief worden. Waarschijnlijk is het de atheïst.

39 Comments

Filed under rare wereld

om jullie een kleine sfeerimpressie te geven

Ja, zo kom ik natuurlijk niet aan bloggen toe hè! (Laat staan aan taalkunde-onderzoeken, adreswijzigingen aangeven, socializen met de kersverse huisgenoten en andere ongein)

(Grapje hoor lieve klasgenoten, het is juist andersom. Ik werk zal een paard, vertrouw daar maar op. Omdat ik zo druk bezig ben met mijn studie heb ik geen tijd om deze zooi weg te werken. Wat heb ik het toch zwaar)

18 Comments

Filed under de ongemakken des levens, huishoudelijke mededelingen

the room of the poison mind

Toen ik hoorde dat ik waarschijnlijk een nieuwe kamer kon krijgen, was ik zo blij dat ik per se moest dansen op Do you really want to hurt me van Culture Club. De dag daarna heb ik dit vele malen herhaald. Niet alleen om mijn zenuwen te bedwingen, maar ook om mezelf wakker te houden. Ik moest namelijk een werkstuk inleveren en dat was, zo besefte ik me een dag voor de deadline, ongeveer zeven keer zoveel werk als ik had gehoopt. Omdat ik niet zo goed ben in doorhalen had ik op internet tips opgezocht om wakker te blijven. Die avond heb ik dus veel bewogen, gegeten, met mijn hoofd uit het raam gehangen en dit allemaal met de verwarming op een bijzonder lage stand en een mok koffie aan mijn zijde. Toen ik om 1 uur ‘s nachts buiten stond te rillen en de koffie letterlijk mijn neus uitkwam besloot ik maar te gaan slapen, in de hoop dat ik een paar uur voor de deadline effectiever zou werken.

Het werkstuk stond uiteindelijk vol typ- en zinsconstructiefouten, maar gelukkig zat ik op de goede weg en gelukkig was het pas de eerste versie van het eindproduct. Inmiddels zijn we bijna een maand verder en is mijn tweede, hopelijk foutloze stapel papier ingeleverd. Ik heb nog geen beoordeling, maar die kamer heb ik wel. Na twee dagen verhuizen gaan mijn vader en ik morgen de puntjes op de i zetten en dan ga ik er eindelijk slapen, huiswerk maken en youtubefilmpjes kijken.

Mijn ganggenoten lijken tot nu toe erg leuk. Sommigen hebben posters op de buitenkant van hun deur – zo hangen er bij mijn directe buur allemaal foto’s van Emma Watson. Plaatjesgek als ik ben kan ik hierbij natuurlijk niet achterblijven: waarschijnlijk hangt er binnenkort een a-viertje met Boy George op mijn deur. Ik geloof dat dat geluk brengt.

14 Comments

Filed under muziek, studie/werk, tijdmanagement