Sinds kort volg ik op Twitter de account FirstWorldPains, waardoor ik nu dagelijks wordt bestookt wordt met herkenbare non-problemen als “My phone charger’s cable is too short so I have to bend to make a call when it is plugged in” en “Bought a can of coke and I’m not thirsty anymore“. Nooit gedacht dat zeiken zo relativerend kon zijn. Toen ik gisteren in bed lag en niet kon slapen omdat ik te hyperactief was doordat ik nieuwe interessante blogs had ontdekt (ook bijzonder problematisch) heb ik een paar van mijn eigen eerstewereldpijnen op een rijtje gezet:
– ik krijg regelmatig honger zodra ik mijn tanden sta te poetsen
– het lukt mij nooit op tijd naar bed te gaan, omdat ik altijd nog zo veel verplichtingen heb op Facebook
– ik kan geen boodschappen doen bij de Lidl omdat ik geen licht op mijn fiets heb en het te ver is om te lopen. Oh, en ik wil alleen maar ‘s avonds boodschappen doen, vandaar dat het niet zonder licht kan.
– mijn docent verwacht dat ik dat boek nog echt lees ook
– geen enkele van de honderden (duizenden?) liedjes op mijn Ipod kan mij op dit moment bekoren
– die kerstversiering staat helemaal niet sfeervol alleen maar lelijk en cheap
– mijn mascara is op en ik heb wel een andere die ik gratis bij een tijdschrift heb gekregen, maar die is heel slecht
– er komt altijd schimmel in mijn kaas voordat ik kans heb om het op te eten
– eigenlijk vind ik het maar niets dat mijn ouders helemaal in Rotterdam wonen terwijl ik tegenwoordig in Amsterdam vertoef, waarom zijn ze niet achter me aan gereisd?
Dat soort dingen.
Misschien klinkt dit allemaal maar luchtig, maar met sommige punten zit ik écht heel erg (zoals het Lidl-probleem). Ik denk dat ik maar een praatclubje moet beginnen. Iemand nog een probleem dat-ie in de groep wilt gooien?
