Monthly Archives: October 2011

lisa en het dubieuze doktersadvies

Zelden was ik zo teleurgesteld als toen de huisarts me de uitslagen van mijn bloedonderzoek vertelde. “Je waarden zijn perfect,” zei hij en keek erbij alsof hij nog nooit in zijn leven iemand had ontmoet die zo gezond was. Hij vertelde me dat mijn continue vermoeidheid en bijna chronische verkoudheid kwamen door te veel stress en te weinig slaap. Meer rust en meer sport, was zijn advies.

Niet dat ik had gewild dat ik een ernstige ziekte had, maar stiekem hoopte ik  op een onschuldig maar aantoonbaar tekort aan vitamine B, of een ander probleem dat verholpen kon worden door pilletjes van de HEMA en misschien wat honingthee. ‘Meer slapen’ en ‘meer sporten’ en ‘minder stress’ zijn abstracte begrippen die al sinds de basisschool feitelijk onmogelijk zijn.

Het is nu bijna twee maanden geleden dat ik gezond ben verklaard. Het leven volgens doktersadvies gaat nog niet helemaal vlekkeloos. Én slapen én sporten én ook nog eens mijn huiswerk afkrijgen? Onmogelijk. Desalniettemin doe ik hard mijn best. Eigenlijk krijg ik  van dit streven alleen maar nog meer last van slapeloze nachten door niet gehaalde doelen (want: veel te laat naar bed omdat ik per se wilde hardlopen terwijl ik nog taalbomen moest tekenen), maar vreemd genoeg ben ik sinds het bezoek bij de huisarts niet meer ziek geweest.

Ach. Zo lang ik gezond niet verkouden ben vind ik het prima.

20 Comments

Filed under de ongemakken des levens, tijdmanagement

enkele overpeinzingen naar aanleiding van het voor de tweede keer verliezen van mijn ov-chipkaart

1. Wat heb ik in godsnaam aan het financiële reddingsplan dat ik vorig weekend voor mijn bankrekening heb gemaakt als ik al mijn geld toch aan het OV moet uitgeven? In de komende week besteed ik meer geld aan openbaar vervoer dan ik het afgelopen half jaar aan kleding heb uitgegeven. Nu kan ik net zo goed niet stoppen met overmatig koffie drinken of achterlijk veel groente kopen bij de Albert Heijn. Failliet ga ik toch wel.

2. Mijn anonimiteit ben ik al lang geleden verloren. Wie mijn naam kent vindt mijn Twitter, mijn Facebook, mijn blog. Wie mijn OV-chipkaart vindt, vindt mij. Er staat zelfs een e-mailadres op deze blog, dus in contact komen met de enige echte Lisa van Campenhout was nog nooit zo makkelijk. En toch is er niemand die zelfs ook maar tweet “Goh, ik heb je kaart gevonden, ik leg hem nu onder een bloempot in Amsterdam-Zuidoost, zie zelf maar of je ‘m kan vinden, de mazzel”.

3. Wat mij brengt op het volgende punt: waarom staat er zo’n lelijke foto op die kaart? Dit is geen aanstellerij, iedereen schrikt zich altijd een hoedje als-ie die foto zit. Ik zie eruit als een zielig varkentje. Bij de douane in Thailand werd ik bijna niet doorgelaten, true story. Het is allemaal de schuld van de fotograaf: als er een enorm lekker wijf op de foto had gestaan hadden ze vast wel de moeite gedaan om een private message via Facebook te sturen.

3. GODVERDOMME IK MOET OVER ANDERHALVE WEEK NAAR EINDHOVEN BETER IS DIE KAART ER DANG

13 Comments

Filed under de ongemakken des levens

hallelujah hallelujah

Ja ja ja, mijn blogritme is er weer helemaal uit, dat hoef je me ook niet te vertellen. Maar daar heb ik twee hele goede redenen voor.

a) Ik zit weer vijf dagen per week (oh nee grapje vier maar) op de UvA.

b) Ik ben dus naar The Ark geweest en dat was zo awesome dat ik even geen tijd heb voor andere dingen. Eh ja, die extase heeft een maand geduurd. Kijk, hier is een (gênant blije, van mijn kant dan) foto van Ola Salo en mij. Daar kunnen jullie naar kijken totdat ik weer eens een behoorlijke blog schrijf…

10 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen